Dalsza część historii naszego koła została zawarta w monografii opracowanej z okazji złotego jubileuszu 50 lecia przez ówczesnego prezesa

kol. Kazimierza Stefańskiego.

Każdy z naszych członków otrzymał egzemplarz tej monografii, aby przeglądając ją mógł powracać do minionych myśliwskich wspomnień.

Przez minione lata, nasze Koło z liczby 12 założycieli znacznie zwiększyło swoją liczebność i w roku jubileuszu 50-lecia liczy – 70 członków i 7 stażystów. Jednak łączna ilość kolegów, którzy w tym okresie byli członkami naszego Koła znacznie tę ilość przekracza.

Dekret o „Prawie Łowieckim” z 1952 r. zapowiedział podział obszaru kraju na obwody łowieckie, które będą wydzierżawiane od 1954 r., zarejestrowanym już kołom łowieckim. W tamtym czasie ówczesny Prezes Koła „Ochota” inż. Adam Ożga, zostaje powołany w skład Wojewódzkiej Rady Łowieckiej w Poznaniu. Pomogło to w istotny sposób, w otrzymaniu przez koło dzierżawy dwóch – jednych z najlepszych – obwodów łowieckich.
Tak więc w 1954 r. nasze Koło wydzierżawia dwa obwody łowieckie: Nr 18, następnie 67 (dzisiejszy 60) o powierzchni 11.000 ha. I Nr 19, następnie 77 (dzisiejszy 62) o powierzchni 9.000 ha. Kołu nadano również numer „88” i tak dorosło do pełnoprawności – dającej mu możliwość prowadzenia własnej gospodarki łowieckiej.
Pierwszy wybrany w 1954 r. Zarząd Koła składał się z kolegów:

Prezesa – kol. Adama Ożgi

Łowczego – kol. Kazimierza Kuśnierk

Skarbnika – kol. Mieczysława Orłowskiego

Sekretarza – kole. Leszka Muchajera.

Jak zapisał w niej Kolega, początek organizowania się naszego Koła przypada na lata 1952/53. Nosiło ono wówczas nazwę „ Ochota” – a to dlatego, że jego trzon stanowili ludzie pochodzący ze wschodu.
Jego założycielami byli koledzy: Adam Ożga, Ludwik Jurkiewicz, Stefan Gruch, Stanisław Dudek, Roman Napierała, Michał Duraj, Jan Biwojno, Józef Marciniak, Stanisław Korzeniewski, Zbigniew Kozieł, Emil Rapaport, Zdzisław Wierzejewski.

Pomimo istnienia już koła, jego członkowie nie mogli prowadzić własnej gospodarki łowieckiej, gdyż koło nie dzierżawiło wówczas obwodów łowieckich. Jego członkowie mogli tylko polować jako uczestnicy administracyjnych polowań zbiorowych na terenie lasów, organizowanych przez Rejon Lasów Państwowych

w Trzciance.

Na szczęście mamy jednak w Kole cenny dokument – „Monografię Koła”, napisaną z okazji 35-lecia jego istnienia, przez jednego z najstarszych członków naszego Koła, kolegę Leszka Muchajera. Jest ona bezcennym i niestety jedynym źródłem informacji o tamtych historycznych początkach organizowania się naszego Koła. Chyląc nad nią czoła, pozwoliliśmy sobie zaczerpnąć z niej garść najistotniejszych informacji.

Dziś bardzo trudno jest odtworzyć historyczne początki naszej zorganizowanej działalności łowieckiej. Na skutek wielokrotnych zmian struktury administracyjnej naszego kraju, tereny nasze należały najpierw do województwa poznańskiego, potem pilskiego, a teraz wielkopolskiego. Nadzór nad łowiectwem sprawowała na początku Wojewódzka Rada Łowiecka w Poznaniu, a później w Pile. Stosowne dokumenty nie wędrowały jednak w ślad za tymi zmianami, stąd niedostępne są dokumenty rejestracyjne naszego Koła. Nie pisano niestety „Kroniki Koła” a o jakąkolwiek fotografię przed 50-laty, było bardzo trudno.

Dużą rolę w tworzeniu organizacji łowieckiej na ziemi trzcianeckiej odegrali miejscowi leśnicy. Kiedy w 1949 r. powstał w Trzciance Rejon Lasów Państwowych. Na zastępcę dyrektora powołany wówczas został nadleśniczy z Wielenia inż. Adam Oźga, który stał się od samego początku głównym motorem organizacyjnym łowiectwa w Trzciance. W tamtych czasach, gdy nie istniały jeszcze koło łowieckie, organizacją polowań zajmowali się pracownicy terenowi Lasów Państwowych. Polującymi byli głównie leśnicy, gdyż to tylko oni dysponowali bronią służbową umożliwiającą im wykonywanie polowania

Działania drugiej Wojny Światowej doprowadziły do rozproszenia się ludności polskiej niemalże po całym świecie. Dzień zakończenia wojny i tego ludzkiego tragizmu, był zarazem początkiem nowego życia. Przed tymi którzy wracali w rodzinne strony i przesiedleńcami ze wschodu, trafiającymi do północnej wielkopolski na ziemie trzcianecką, stawały nowe wyzwania. Ziemia ta obfitowała w duże kompleksy leśne, a więc ściągali na nią ludzie związani z lasami. W tych niespokojnych i niebezpiecznych czasach, las za swój domu, uważali nie tylko leśnicy. Schronienie w nim znajdowali również członkowie niemieckiego Wehrwolfu, Bandery i własowcy, którzy kryjąc się przed ludzkim osądem za zbrodnie jakich dopuścili się na ludności polskiej próbowali tą drogą przedostać się na zachód.

Jednak pomimo wielu trudności i niebezpieczeństw życie powoli wracało do normalności. Przejawiało się to również w odradzaniu się organizacji łowieckich działających wówczas w oparciu o przepisy prawa „O Stowarzyszeniach” z 1932 r. W październiku 1952 wchodzi w życie Dekret Prezydenta RP o „Prawie Łowieckim” a w 1953 r. Minister Leśnictwa powołuje do życia organizację pod nazwą Polski Związek Łowiecki. Jednak własny Statut Polskiego Związku Łowieckiego zostaje zaakceptowany i zarejestrowany dopiero w 1959 r.

Historia nasza jest zatem częścią historii Polskiego Związku Łowieckiego, tworzoną przez wielkopolskich myśliwych. Jesteśmy spadkobiercami najstarszej organizacji łowieckiej w Polsce co niewątpliwie powinno napawać dumą i zaszczytem. Niesie jednak zarazem zobowiązania i stawia niełatwe zadania doskonalenia organizacji pracy i wysokiego lotu etyki myśliwskiej. Pamiętajmy że jesteśmy kontynuatorami najlepszych polskich myśliwych – „myśliwych wielkopolskich”, uznanych i podziwianych w całej Polsce (tak napisał Adam Rzewuski – „Echa Polskich Łowisk” z 1936 r.)

"Kto kocha myślistwo kocha i ziemię swoją, która go wydała i żywi..
kto wszystko to ceni nie odda jej wrogowi na zatracenie".

Słowa te ukazały się w pierwszym numerze "Łowca Polskiego" w dniu 1 kwietnia 1907 r. Było to w rok po założeniu w Poznaniu Towarzystwa Łowieckiego, którego założycielem był Stanisław Janta Połczyński. Towarzystwo to, zmieniło później nazwę na Wielkopolski Związek Myśliwych i było w prostej linii przodkiem naszych wielkopolskich organizacji łowieckich. W 1923 r. Wielkopolski Związek Myśliwych zostaje członkiem utworzonego ogólnopolskiego Centralnego Związku Polskich Towarzystw Łowieckich, który w 1936 r. przyjmuje nową nazwę - "Polski Związek Łowiecki".

historia koła

W 1955 r. Koło nasze zmienia nazwę na „Knieja” adekwatną do charakteru posiadanych obwodów łowieckich. Rok 1959 – to rok, w którym został zaakceptowany i zarejestrowany własny Statut działalności Polskiego Związku Łowieckiego. Trzeba więc było jeszcze raz, na nowych zasadach, organizacyjnie zawiązać Koło. Musiało to być 12-stu myśliwych – założycieli, którzy swoimi podpisami, zadeklarują wolę tworzenia koła zgodnie z nowymi statutowymi wymogami. Koledzy którzy dokonali tego aktu to: Tadeusz Adamski, Jan Biwojno, Ludwik Jurkiewicz, Zbigniew Kozieł, Kazimierz Kuśnierek, Józef Marciniak, Stanisław Marciniak, Witold Młynarczyk, Leszek Muchajer, Mieczysław Orłowski, Bogusław Woźniczko, Stanisław Wójcik.

Historię naszego koła można również znaleźć w albumie "Łowiectwo w Wielkopolsce" wydanym przez Zachodni Poradnik Łowiecki w 2004r.